ευτέκμαρτος

εὐτέκμαρτος, -ον (Α)

1. αυτός τον οποίο εύκολα συμπεραίνει ή υποθέτει κάποιος

2. (κατά τον Ησύχ.) «καλῶς τυπούμενος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + τεκμαρτός (< τεκμαίρομαι «προσδιορίζω, συμπεραίνω»)].